Ra­dość zmar­twych­wstania prze­dłu­ży­li­śmy u­czest­ni­cząc w pro­ce­sji i Mszy św. re­zu­rek­cyj­nej. Wy­cho­dząc poza świą­ty­nię, o­głosi­liśmy świa­tu, że Jezus żyje, zmar­twych­wstał, wy­peł­nił to, co za­po­wie­dział.

Czym ta noc róż­ni się od in­nych? To py­ta­nie, które pada na u­czcie pas­chal­nej wy­znaw­ców re­li­gii Moj­że­sza, mocno wy­brzmie­wa­ło rów­nież dziś, pod­czas uczty pas­chal­nej No­we­go Przy­mie­rza. Stary Te­sta­ment u­dzie­lał ja­snej od­powie­dzi świę­tu­ją­cym Pa­schę. A dla nas, czym ta noc różni się od in­nych? Od­po­wiedź jest pro­sta: tej nocy Jezus skru­szyw­szy więzy śmier­ci jako zwy­cięz­ca wy­szedł z ot­chła­ni. Ch­ry­stus zmar­twych­wstał! Praw­dzi­wie zmar­twych­wstał!

Wiel­ka So­bota jest dniem ciszy i za­du­my. Odwie­dza­my Ch­ry­stu­sa w Gro­bie Pań­skim, ad­o­ru­je­my Go dzię­ku­jąc za jego zbaw­czą mękę i śmierć. Przy­no­si­my rów­nież do po­świę­ce­nia po­kar­my na wiel­ka­noc­ny stół.

Dziś w sku­pie­niu i ciszy zgro­ma­dziliś­my się na spra­wo­waniu pa­miąt­ki Męki i Śmier­ci Je­zu­sa Ch­ry­stu­sa. Póź­nym po­połu­dniem u­czest­ni­czy­liśmy w Dro­dze Krzy­żo­wej, a po niej w Li­tur­gii na Cześć Męki Pań­skiej. Zgod­nie ze sta­ro­żyt­nym zwy­cza­jem Ko­ściół dziś po­wstrzy­mu­je się od spra­wo­wania Eu­cha­ry­stii, po­nie­waż u­obec­nia w li­tur­gii krwa­wą o­fia­rę Ch­ry­stu­sa.

Dziś Ko­ściół za­koń­czył wiel­ko­post­ne przy­go­towa­nia do Uro­czy­sto­ści Zmar­twy­chw­stania Pań­skie­go. Msza świę­ta Wie­czerzy Pań­skiej, w któ­rej u­czest­ni­czy­liśmy roz­poczę­ła ob­chód Świę­te­go Tri­du­um Pa­schal­ne­go – naj­waż­niej­szego czasu w roku li­tur­gicz­nym.

„Tego dnia po­ru­szy­ła się cała Je­ro­zoli­ma i py­ta­no: «Kto to jest?» A tłumy od­powia­dały: «To jest pro­rok Jezus z Na­zare­tu w Ga­li­le­i»” (Mt 21, 11). Dziś na pa­miąt­kę trium­fal­ne­go wjaz­du Je­zu­sa do Świę­te­go Mia­sta i my sta­je­my wraz z je­ro­zolim­skim tłu­mem wy­zna­jąc w Ch­ry­stu­sie na­sze­go Zbaw­cę i Króla. Ho­san­na Bogu na wy­so­ko­ściach!

Pią­tek przed Nie­dzielą Pal­mo­wą, to dzień wspól­ne­go roz­wa­żania męki Pań­skiej przez wspól­no­ty pa­rafii św. Win­cen­tego à Paulo i Ze­sła­nia Ducha Świę­te­go. W tym roku rów­nież wy­ru­szyli­śmy na ulice Otwoc­ka, by wraz z Ch­ry­stu­sem przejść Jego drogę krzy­żo­wą, wspominając, co u­czy­nił dla każ­de­go z nas.

Z ra­do­ścią in­for­mu­je­my, że Sz­kol­ne Koło Ca­ri­tas dzia­łają­ce przy Sz­ko­le Pod­sta­wowej nr 12 zo­sta­ło w tym roku zostało u­ho­norowa­ne sta­tu­et­ką „Skrzy­dła Anio­ła”. Na u­ro­czy­stej Gali Wo­lon­ta­riatu Ca­ri­tas Die­cezji War­szaw­sko-Pra­skiej „Wo­lon­ta­riat łączy po­kole­nia”, 5 grud­nia 2016 roku, wo­lon­ta­riusz o­de­bra­li te na­gro­dę z rąk ks. abp. Hen­ry­ka Ho­se­ra SAC. Na­gro­da zo­sta­ła przy­zna­na za ak­tyw­ną i róż­no­rod­ną dzia­łal­ność na rzecz dru­gie­go czło­wie­ka. Cie­szy­my się i gra­tu­luje­my na­szym dziel­nym wo­lon­ta­riuszom. Ży­czymy, aby w myśl motta znaj­du­ją­ce­go się na ich dy­plo­mie, wię­cej ra­do­ści do­świad­czali w da­waniu niż w bra­niu.