Nasza Wspól­nota ZAK w Otwoc­ku ist­nie­je już ponad 35 lat. Przez 25 lat na­szym o­pie­ku­nem i mo­de­ra­torem był ks. Hen­ryk Herkt SAC, który był za­ło­ży­cie­lem ZAK-u w Otwoc­ku. W re­jestrze człon­ków i sym­pa­tyków ZAK-u z tego o­kre­su wid­nie­je ponad 300 na­zwisk. Ksiądz Hen­ryk Herkt był ka­płanem wiel­kiej wiary, mo­dli­twy i gor­li­wo­ści. Był prze­nik­nię­ty do głębi myślą i re­gu­łą św. Win­cen­tego Pal­lot­tie­go. Słu­żył swym ka­płań­skim darem mi­ło­ści Bożej i o­twoc­kim wspól­notom, a mia­no­wicie:

• na­uczy­cie­lom, wy­cho­waw­com i le­ka­rzom,
• mło­dej in­te­ligen­cji ka­to­lic­kiej,
• wspól­notom mo­dli­tew­nym z mia­sta i re­jo­nu Otwoc­ka.

Ks. Hen­ryk pra­gnął o­ży­wiać wiarę, mi­łość i gor­li­wość a­po­stol­ską u człon­ków ZAK-u, wpro­wa­dzał rów­nież w cha­ry­zmat św. Win­cen­tego Pal­lot­tie­go, u­wa­żał, że po­win­niśmy nie tylko dążyć do świę­to­ści, ale te pra­gnie­nia nieść do swo­ich ro­dzin, śro­dowi­ska życia i pracy. Do wspól­not wno­sił nie tylko bo­gac­two swego pal­lo­tyń­skie­go ducha, ale także en­tu­zjazm do po­dej­mowa­nia no­wych wy­zwań ZAK-u, słu­żył darem swej nie­zwy­kłej zna­jo­mo­ści celów i za­ło­żeń Dzie­ła Zjed­no­czenia oraz wiel­ko­dusz­no­ścią swego ka­płań­skie­go serca.

Po śmier­ci ks. Hen­ryka (2005) na okres ośmiu lat księ­dzem mo­de­ra­torem ZAK-u zo­stał ks. Ta­de­usz Madoń SAC, który z wiel­ką pie­czo­łowito­ścią kon­ty­nu­ował dzie­ło swego po­przed­ni­ka. Za­bie­gał o wła­ści­we ksz­tał­to­wanie na­szych u­my­słów, serc i cha­rak­te­rów. Uczył, jak być a­po­stołem i świad­kiem Ch­ry­stu­sa. Do tego celu słu­żyły przede wszyst­kim or­ga­ni­zowane przez niego re­ko­lek­cje za­mknię­te I, II i III stop­nia, or­ga­ni­zowane w róż­nych pla­ców­kach pal­lo­tyń­skich. Ks. Ta­de­usz po­świę­cał wiele sił i swo­je­go wol­ne­go czasu, by być razem z nami. Był o­twar­ty na nasze pro­ble­my i nasze kło­poty. Stan zdro­wia nie po­zwolił ks. Ta­de­uszowi na kon­ty­nu­owa­nie pracy ze Wspól­notami ZAK-u.

Przez ko­lej­ny rok (2013–2014) o­pie­ku­nem Wspól­not był ks. Zdzi­sław Wdzie­koń­ski SAC, który kon­ty­nu­ował har­mo­nogram spo­tkań z na­szymi Wspól­notami i słu­żył nam darem pal­lot­tyń­skie­go ka­płań­stwa.

Od 2014 roku, czyli już trze­ci rok, o­pie­ku­nem na­szych Wspól­not ZAK w Otwoc­ku jest ks. dr Ire­ne­usz Łu­ka­now­ski SAC.

Ak­tu­al­nie ist­nie­je pięć Wspól­not ZAK:

• Wspól­nota Nau­czy­cie­li i Wy­cho­waw­ców
• Wspól­nota z mia­sta Otwoc­ka
• Wspól­nota z re­jo­nu Otwoc­ka
• Wspól­nota Mło­dych i Ro­dzin
• Wspól­nota Pra­cow­ni­ków Służ­by Zdro­wia

Funk­cjo­nowa­nie na­szej Wspól­noty ZAK w Otwoc­ku

Pod o­pie­ką ks. Ire­ne­usza są kon­ty­nu­owa­ne wy­pra­co­wane formy spo­tkań we Wspól­notach. Głów­nym celem było i jest u­czest­nic­two w Eu­cha­ry­stii, a każda Msza Świę­ta jest po­prze­dzona czu­wa­niem i wspól­ną mo­dli­twą przed Naj­święt­szym Sa­kramen­tem. Pod­czas waż­niej­szych u­ro­czy­sto­ści i świąt człon­kowie ZAK-u przy­stę­pu­ją do sa­kramen­tów i w pełni u­czest­ni­czą we Mszy Świę­tej. Po­przez o­sobi­sty dar i ta­lent ks. Mo­de­ra­tora, każda Eu­cha­ry­stia jest wiel­kim prze­ży­ciem dla u­czest­ni­ków. Ks. Ire­ne­usz wkła­da w spo­tka­nia z nami swoje serce, życz­li­wość, sze­rzy po­boż­ność i sza­cu­nek dla wiary i sza­cu­nek wobec sie­bie i bliź­nie­go. Pod­czas każ­dej Mszy Świę­tej już od wielu lat sa­kramen­tem po­ku­ty służy nam ks. Sta­ni­sław Ber­nac­ki SAC.

Inną formą na­szych spo­tkań dla wszyst­kich człon­ków Wspól­noty są or­ga­ni­zowane na­stę­pu­ją­ce spo­tka­nia:

• Msza świę­ta na roz­poczę­cie i za­koń­cze­nie roku for­ma­cyj­nego,
• od­nowie­nie aktu za­an­gażo­wania człon­ków ZAK,
• u­ro­czy­stość św. Win­cen­tego Pal­lot­tie­go,
• ła­manie się o­płat­kiem w o­kre­sie Świąt Bo­że­go Na­ro­dze­nia i wspól­ne ko­lę­dowa­nie, czy „wspól­ne ja­jecz­ko” w o­kre­sie Świąt Wiel­ka­noc­nych,
• u­czest­nic­two w re­ko­lek­cjach w o­kre­sie Wiel­kiego Postu, bądź u­czest­nic­two w dniu sku­pie­nia.

Te formy spo­tkań służą głę­bo­kie­mu wy­ci­sze­niu się, zaj­rze­niu w głąb wła­snej duszy, a wszyst­ko po to, aby wzmoc­nić swoje za­an­gażo­wanie się wobec Ch­ry­stu­sa i bliź­nie­go.

Po­nad­to or­ga­ni­zowane są piel­grzym­ki do sank­tu­ariów ma­ryj­nych. W o­stat­nim roku, tj. Roku Mi­ło­sier­dzia Bo­że­go (gru­dzień 2015 – li­sto­pad 2016) na­wie­dziliśmy i mo­dli­liśmy się w Sank­tu­arium Mi­ło­sier­dzia Bo­że­go w Ła­giew­nikach i w Czę­sto­chowie, a na­stęp­nie by­li­śmy u Matki Bożej Ostro­bram­skiej w Wil­nie na Li­twie.

Każ­de­go 22 dnia mie­sią­ca wielu człon­ków u­czest­ni­czy w pal­lo­tyń­skim domu w War­szawie przy ul. Ska­ry­szew­skiej 12 we Mszy św. dla człon­ków i współ­pra­cow­ni­ków Zjed­no­czenia Apo­stol­stwa Ka­to­lic­kie­go z War­szawy i o­kolic. W Roku Mi­ło­sier­dzia Bo­że­go ak­tyw­nie i z wiel­ką o­twar­to­ścią włą­czy­li­śmy się w pomoc fi­nan­so­wą dla dzie­ci po­trze­bu­ją­cych w Iraku.

Dzię­ki o­bec­nemu księ­dzu mo­de­ra­torowi o­ży­wione zo­stały kon­tak­ty z Kra­jo­wą Radą Ko­or­dy­na­cyj­ną ZAK-u. Li­de­rzy po­szcze­gól­nych wspól­not, a nawet zwy­kli człon­kowie Wspól­not, chęt­nie, licz­nie i ak­tyw­nie u­czest­ni­czą w spo­tka­niach or­ga­ni­zowanych przez Kra­jo­wą Radę Ko­or­dy­na­cyj­ną ZAK. Rów­nież spora grupa na­szych człon­ków sys­te­ma­tycz­nie u­czest­ni­czy w sym­po­zjach na­uko­wych or­ga­ni­zowanych przez In­sty­tut Pal­lot­tie­go w Kon­stan­ci­nie dla człon­ków ZAK z całej Pol­ski. Te spo­tka­nia są pro­wa­dzone przez księ­ży „spe­cja­li­stów” w za­kre­sie o­ma­wiane­go te­ma­tu, przez au­to­ry­te­ty pal­lo­tyń­skich księ­ży. Przez słu­cha­czy są wy­so­ko o­ce­nia­ne, speł­nia­ją bar­dzo ważną rolę w pro­ce­sie e­du­ka­cji i in­te­gra­cji śro­dowi­ska ZAK-u.

Naj­waż­niej­sze wy­da­rze­nia i przed­się­wzięcia w ZAK w Otwoc­ku

Waż­nym i wiel­kim wy­da­rze­niem w ZAK-u w o­stat­nim cza­sie jest fakt o­trzy­ma­nia toż­sa­mo­ści praw­nej i o­fi­cjal­ne­go u­zna­nia Zjed­no­czenia Apo­stol­stwa Ka­to­lic­kie­go przez Epi­sko­pat Pol­ski, jak rów­nież przez Die­cezję War­szaw­sko-Pra­ską.

Na­stą­pi­ło prze­pro­wa­dzenie wśród na­szych człon­ków wy­bo­rów do nowej Lo­kal­nej Rady Ko­or­dy­na­cyj­nej. Naj­pierw w każ­dej Wspól­no­cie zo­sta­li wy­bra­ni li­de­rzy grup-wspól­not i ich za­stęp­cy, a na­stęp­nie z wy­bra­nych osób u­sta­lo­no skład nowej Rady Lo­kal­nej Wspól­not w Otwoc­ku. Prze­wod­ni­czą­cym Rady Lo­kal­nej i jej Mo­de­ra­torem jest ks. dr Ire­ne­usz Łu­ka­now­ski SAC. Za­stęp­cą jest pan Józef Ku­czyń­ski – czło­nek Wspól­noty Nau­czy­cie­li i Wy­cho­waw­ców. Rada Lo­kal­na od­by­wa re­gu­lar­ne spo­tka­nie celem za­plano­wania pracy i pod­ję­cia bie­żą­cych waż­nych de­cy­zji.

Zgod­nie z za­le­ceniami Kra­jo­wej Rady Ko­or­dy­na­cyj­nej zo­stała po­woła­na nowa Rada Lo­kal­na Die­cezji War­szaw­sko-Pra­skiej. Prze­wod­ni­czą­cą Rady zo­stała pani Beata Le­nar­czyk – czło­nek o­twoc­kiej Wspól­noty ZAK. Sie­dzibą Rady jest Otwock (dom Księ­ży Pal­lo­ty­nów przy ul. Że­rom­skiego 6). Dzia­łania tej Rady mają słu­żyć więk­szej in­te­gra­cji śro­dowi­ska ZAK-u, bo całe Zjed­no­czenie to jedna wiel­ka ro­dzina pal­lo­tyń­ska.

Na prze­ło­mie roku 2016/2017 zo­stała od­nowiona sala, w któ­rej mamy spo­tka­nia, zmie­nio­ny zo­stał cały wy­strój sali, tj. za­ku­pio­no nowe o­świe­tlenie, nową de­ko­ra­cję okien, za­opatrzono w nowe meble, a mia­no­wicie szaf­ki, stoły i krze­sła oraz nowy sprzęt au­dio­wizual­ny. Te zmia­ny są moż­li­we dzię­ki de­ter­mi­na­cji i sta­raniom, za­bie­gom i wiel­kiej mo­ty­wa­cji na­sze­go księ­dza mo­de­ra­tora i ak­tyw­nej po­sta­wie człon­ków Lo­kal­nej Rady Ko­or­dy­na­cyj­nej.

W stycz­niu bie­żą­cego roku, tj. 2017, roz­poczę­ła się pe­regry­na­cja fi­gur­ki Matki Bożej Fa­tim­skiej. Jest to wiel­ka łaska od Pana Boga, że my, człon­kowie Zjed­no­czenia Apo­stol­stwa Ka­to­lic­kie­go, mo­że­my go­ścić we wła­snych do­mach Matkę Bożą Fa­tim­ską w Ju­bi­le­uszo­wym Roku 100-lecia ob­ja­wień fa­tim­skich. To nie jest przy­pa­dek, że Ty naj­droż­sza Matko przy­wę­dro­wa­łaś do nas, tzn. do Pol­ski, i ak­tu­al­nie do na­szej Wspól­noty, na o­krą­głą rocz­ni­cę ob­ja­wień fa­tim­skich. Obja­wi­łaś się trój­ce ma­łych dzie­ci, tj. Hia­cyn­cie, Fran­cisz­ko­wi i Łucji, im prze­ka­zy­wałaś swoje proś­by i o­rę­dzia. Dziś pra­gniesz od­wie­dzić nasze za­gro­dy i pro­sić nas o wspól­ną mo­dli­twę za nas sa­mych, za nasze ro­dziny, Oj­czy­znę naszą i cały świat, tak nie­spo­koj­ny i skon­flik­towa­ny. Z wiel­ką ra­do­ścią wi­ta­my Cię Ma­ry­jo, nasza u­ko­cha­na Matko, o­pie­kun­ko nasza i Orę­dow­nicz­ko nasza. Tra­dy­cja piel­grzy­mo­wa­nia wi­ze­run­ku Matki Je­zu­sa, w po­sta­ci fi­gu­rek, ob­ra­zów i ikon, i na­wie­dzania na­szych domów i ro­dzin sięga I Kon­gresu Ge­neral­nego ZAK, który odbył się w Pol­sce

w Kon­stan­ci­nie-Je­zior­nej w sierp­niu 2005 roku. Wów­czas go­ści­liśmy w swo­ich do­mach fi­gur­kę Matki Bożej z Ka­me­ru­nu – kraju a­fry­kań­skie­go. II Kon­gres Ge­neral­ny odbył się we Wło­szech w 2010 r., wtedy nasza de­lega­cja wy­lo­sowa­ła obraz Matki Bożej Tro­kiel­skiej, która jest czczo­na na Li­twie i tam sły­nie z u­dzie­la­nia swo­ich łask. III Kon­gres Ge­neral­ny ZAK odbył się w Bra­zy­lii w 2015 roku i tam nasza de­lega­cja wy­lo­sowa­ła Cie­bie, Naj­droż­sza Matko Fa­tim­ska. Pro­si­my Cię, Ma­ry­jo, wsta­wiaj się za nami do swo­je­go Syna Je­zu­sa Ch­ry­stu­sa i przy­czyń się do po­głę­bie­nia na­sze­go życia du­cho­we­go i głę­bo­kie­go zjed­no­czenia z Bo­giem.

Dzię­ku­je­my o­bec­nemu ks. mo­de­ra­torowi Ire­ne­uszowi Łu­ka­now­skiemu, że z nami jest i kon­ty­nu­uje „dzie­ło” ks. Hen­ryka Herk­ta. Ak­tu­al­nie w 70% je­steśmy ludź­mi w prze­dzia­le wie­ko­wym 60–80 lat. Można by było po­wie­dzieć: „niech tacy se­nio­rzy dadzą sobie spo­kój”, jed­nak tak nie jest, i nie po­win­no być, nasze spo­tka­nia są dla nas bar­dzo ważne.

Co nam daje przy­na­leż­ność do Zjed­no­czenia Apo­stol­stwa Ka­to­lic­kie­go?

Przy­na­leż­ność do Wspól­noty ZAK, spo­tka­nia for­ma­cyj­ne, wspól­na mo­dli­twa, jak rów­nież mo­dli­twa in­dy­widu­al­na, to na­rzę­dzia i moż­li­wość, aby żyć w przy­jaź­ni z Je­zu­sem Ch­ry­stu­sem i Jego Matką – Naj­święt­szą Ma­ry­ją Kró­lo­wą Apo­stołów. Przy­na­leż­ność do Wspól­noty jed­no­czy nas, wzmac­nia nas, czyni nas au­ten­tycz­nymi świad­kami wiary. Je­steśmy wzo­rem dla wła­snych ro­dzin, wnu­ków, są­sia­dów i zna­jo­mych, cho­ciaż to nie jest na­szym celem.

Nasze spo­tka­nia we Wspól­no­cie u­moż­li­wia­ją nam:

• za­stano­wie­nie się nad wła­snym sen­sem życia;
• roz­wi­ja­ją naszą toż­sa­mość i u­grun­to­wują wiarę;
• uczą mi­ło­ści do Boga, Matki Naj­święt­szej, Oj­czy­zny, wła­snej ro­dziny, bliźních, przy­ja­ciół, nie­przy­ja­ciół, czyli uczą nas a­po­stol­stwa, bycia świad­kami Ch­ry­stu­sa, a tym samym uczą żyć zgod­nie z Ewan­ge­lią Je­zu­sa Ch­ry­stu­sa.

Ten nasz du­cho­wy roz­wój jest moż­li­wy dzię­ki na­szym księ­żom Mo­de­ra­torom, któ­rzy nami się o­pie­kowa­li i o­pie­ku­ją się. Każdy z nich wno­sił dużą cząst­kę sie­bie, a­by­śmy mogli żyć Ewan­ge­lią Ch­ry­stu­sa – dzię­ku­je­my im za to. Dzię­ku­je­my Bogu, że mamy Księ­ży Pal­lo­ty­nów w Otwoc­ku i nasze spo­tka­nia od­by­wają się na te­renie ich Domu. Dzię­ku­je­my księ­żom i bra­ciom z ro­dziny pal­lo­tyń­skiej w Otwoc­ku, z któ­rych po­słu­gi tak czę­sto ko­rzy­sta­my w drob­nych i du­żych spra­wach, np. pod­czas re­ko­lek­cji (re­ko­lek­cjoni­ści), ko­rzy­sta­jąc z moż­li­wo­ści spo­wie­dzi pod­czas spo­tkań itp. Dzię­ku­je­my księ­dzu rek­to­rowi, a za­razem pro­bosz­czowi Pa­rafii Ze­sła­nia Ducha Świę­te­go, ks. Krzysz­to­fowi Woj­dzie SAC, a za jego po­śred­nic­twem, rów­nież po­przed­nim pro­bosz­czom: ks. Wie­sła­wo­wi Chu­dzi­ko­wi SAC, ks. To­ma­szowi Pław­ne­mu SAC, ks. Jó­ze­fo­wi Gwoz­dow­skie­mu SAC, ks. Sta­ni­sławowi Świercz­ko­wi SAC za u­moż­li­wie­nie nam spo­tkań, za u­do­stęp­nie­nie pry­wat­nej ka­pli­cy księ­ży, sali prze­zna­czo­nej na nasze spo­tka­nia. Dzię­ku­je­my za życz­li­wość i dobro ja­kie­go do­zna­je­my. Niech to wszyst­ko służy na chwa­łę Bożą.