Ch­ce­my o­twie­rać nasze serce i brać tę dłoń Bo­skie­go Dzie­cię­cia, by trzy­mać się mocno tej Bo­skiej dłoni, a ona bę­dzie nas pro­wa­dzi­ła od­waż­nie w kie­run­ku wła­ści­wym, w kie­run­ku zba­wiają­cym każ­de­go z nas – po­wie­dział ks. Wal­de­mar Paw­lik SAC pod­czas wy­gło­szonej dziś ho­mi­lii. Ksiądz Pro­win­cjał przez cały dzień gło­sił nam Słowo Boże. Pod­czas po­łu­dniowej Mszy św. wpro­wa­dził w po­słu­gę nad­zwy­czaj­ne­go sza­farza Naj­święt­sze­go Sa­kramen­tu br. An­to­nie­go Rutkow­skie­go SAC. Na za­koń­cze­nie czte­ro­dniowego świę­to­wa­nia Epi­fa­nii każdy mógł u­ca­ło­wać fi­gu­rę Dzie­ciąt­ka Jezus.

Bo­gac­twem Ko­ścioła jest jego co­dzien­ność oraz hi­sto­ria i tra­dy­cja, tak, jak u „ojca ro­dzi­ny, który ze swego skarb­ca wy­do­bywa rze­czy nowe i stare” (por. Mt 13, 52). Trze­ciego dnia re­ko­lek­cji przy­go­towu­ją­cych na Uro­czy­stość Obja­wie­nia Pań­skie­go, czyli Epi­fa­nii, ks. Fran­ci­szek Go­muł­czak SAC spra­wo­wał Naj­święt­szą Ofia­rę w tra­dy­cyj­nej for­mie rytu rzym­skie­go. W ho­mi­lii za­znaczył: – Li­tur­gia każ­do­razowo spra­wo­wana o­twie­ra się na cały ko­smos, na całe stwo­rze­nie i jed­no­czy się z li­tur­gią nie­biań­ską. Nie bez przy­czyny sły­szymy w pre­fa­cji słowa, że hymn ku Bożej chwa­le śpie­wa­my razem z Anio­ła­mi i Ar­cha­nio­łami oraz ze wszyst­ki­mi chó­ra­mi nie­bios i nie jest to by­naj­m­niej akt sym­bo­licz­ny, ale jak naj­bar­dziej re­al­ny. Dla­te­go trze­ba umieć o­czy­ma wiary i serca do­strzec tę nie­zwy­kłą rze­czywistość, by potem prze­no­sić ją w swoją co­dzien­ność.

Go­ściem na­szej wspól­no­ty pa­rafial­nej, prze­ży­wa­ją­cej drugi dzień re­ko­lek­cji dla Otwoc­ka i świa­ta, był o. Ar­ka­diusz Sosna, Radca Ge­neral­ny Ruchu Szensz­tac­kiego. Pod­czas Mszy św. skie­ro­wał do nas słowo, a swoją ho­mi­lię za­koń­czył prze­sła­niem: – Niech Ten, który cią­gle po­wołu­je, ob­da­rza roz­ma­ity­mi cha­ry­zmatami, u­mac­nia na dro­dze tego wspól­ne­go wiel­kiego cha­ry­zmatu bycia świad­kiem Je­zu­sa Ch­ry­stu­sa, bycia u­czniem Jego Ewan­ge­lii i kro­cze­nia przez życie we­dług Jego wska­zań. Niech cią­gle po­bu­dza w nas wraż­li­wość, która bę­dzie o­wocowa­ła w życiu i w re­la­cjach z dru­gim czło­wie­kiem.

Na­śladu­jąc św. Win­cen­tego Pal­lot­tiego, roz­poczę­li­śmy w na­szej pa­rafii u­ro­czy­ste ob­chody Epi­fa­nii. Ha­słem tych swo­istych re­ko­lek­cji dla Otwoc­ka i ca­łe­go świa­ta jest py­ta­nie: Na co cze­kasz?. Nasze mo­dli­tew­ne spo­tka­nia za­in­au­guro­wał bp. Ro­mu­ald Ka­miń­ski, Or­dy­na­riusz War­szaw­sko-Pra­ski.

– Pal­lot­ti miał taką po­trze­bę, a świę­ci wie­dzą, co czy­nią, że trze­ba ze wszel­kich miar przy­go­tować ludzi na wiel­kie prze­ży­cie ta­jem­ni­cy Obja­wie­nia Pań­skie­go – pod­kre­ślił w swo­jej ho­mi­lii ksiądz bi­skup. – Dla nas, któ­rzy mamy ko­rze­nie po­gań­skie to, co bę­dzie­my prze­ży­wa­li w naj­bliż­szy pią­tek (Uro­czy­stość Obja­wie­nia Pań­skie­go, red.) jest głów­nym świę­tem, bo my je­steśmy z tych ludzi, tych po­koleń, nacji, na­ro­dów, które były re­prezen­to­wa­ne nie przy żłób­ku pod­czas na­ro­dzin, ale wtedy, kiedy przy­byli mę­dr­cy ze Wscho­du szu­ka­ją­cy Kogoś, o któ­rym do­wie­dzia­ły się ich serca i mieli nie­wy­po­wiedzia­ne pra­gnie­nie, żeby zo­ba­czyć, oddać hołd i po­dą­żyć za Nim – kon­ty­nu­ował bi­skup Ka­miń­ski.