W Wiel­ką So­botę trwa­my na mo­dli­twie przy Bożym Gro­bie z na­dzie­ją o­cze­ku­jąc zmar­twych­wstania Zba­wi­cie­la. Do ko­ścioła przy­nie­śliśmy po­kar­my na wiel­ka­noc­ny stół, aby je po­świę­cić.

W wiel­ko­piąt­kowy wie­czór zgro­ma­dzi­liśmy się we wspól­no­cie, aby z na­le­ży­tą czcią i na­bo­żeń­stwem u­czest­ni­czyć w Li­tur­gii Męki i Śmier­ci na­sze­go Od­ku­pi­cie­la. Sta­jąc w tym dniu pod Krzy­żem Je­zu­sa, przyj­mu­je­my po­sta­wę mil­cze­nia wobec Boga, który „stał się po­słusz­ny aż do śmier­ci i to śmier­ci krzy­żo­wej”. Li­tur­gii na Cześć Męki Pań­skiej prze­wod­ni­czył ks. Da­riusz Za­lew­ski SAC – wikariusz.

Do­biegł końca okres Wiel­kiego Postu, w cza­sie któ­re­go, przez czter­dzie­ści dni sam Bóg prze­ma­wiał do nas w re­ko­lek­cjach, ka­zaniach pa­syj­nych pod­czas Gorz­kich Żali, roz­wa­żaniach pod­czas Drogi Krzy­żo­wej. I oto dzi­siaj roz­poczy­na się Świę­te Tri­du­um Pa­schal­ne – cen­trum ta­jem­ni­cy na­szej wiary. Czas się wy­peł­nił i na­de­szła go­dzi­na, w któ­rej to, co Ko­ściół za­po­wiadał, u­obec­ni się wśród nas w spo­sób szcze­gól­ny. W dzi­siej­szej li­tur­gii się­gnęliśmy do źró­dła, z któ­re­go wy­wo­dzi się Msza Świę­ta – do Ostat­niej Wie­czerzy. Wła­śnie wtedy, w ob­li­czu cze­ka­ją­cej Go męki, w nocy, w któ­rej był wy­da­ny, u­sta­no­wił Jezus sa­krament Naj­święt­sze­go Ciała i Krwi swo­jej oraz sa­krament ka­płań­stwa. Mszy św. Wie­czerzy Pań­skiej prze­wod­ni­czył ks. Krzysz­tof Wojda SAC – pro­boszcz.

W na­szej pa­rafii, już po raz drugi, odbył się „Bal Wszyst­kich Świę­tych”. Wspól­ne świę­to­wa­nie roz­poczę­li­śmy 31 paź­dzier­nika od Eu­cha­ry­stii, w cza­sie któ­rej pro­si­liśmy Boga, aby nam u­dzie­lił daru świę­to­ści na co dzień. Na­stęp­nie u­da­li­śmy się do sali ba­lo­wej, gdzie cze­ka­ła na nas świet­na za­bawa, kon­kursy, a także słod­ki po­czę­stu­nek. Wiele dzie­ci prze­bra­ło się za świę­tych a na ko­niec wspól­nej za­bawy roz­strzy­gnię­ty zo­stał kon­kurs na naj­lep­sze prze­bra­nie. Mamy na­dzie­ję że „Bal Wszyst­kich Świę­tych” sta­nie się naszą pa­rafial­ną tra­dy­cją i co roku bę­dzie nas przy­bywa­ło.