Liturgia Męki Pańskiej

W Wiel­ki Pią­tek Ko­ściół nie­prze­rwa­nie trwa na mo­dli­twie, ale po­wstrzy­mu­je się od skła­dania Naj­święt­szej Ofia­ry, bo sam Naj­wyż­szy Ka­płan – Jezus Ch­ry­stus skła­da sie­bie w o­fie­rze na Drze­wie Krzy­ża. Wiel­ko­piąt­kowa mo­dli­twa naj­peł­niej re­ali­zu­je się w ciszy, po­korze i u­ni­że­niu. Wy­ra­zem tego jest gest pro­stra­cji (leżenia krzyżem), czyli naj­więk­sze­go u­ni­że­nia w mo­dli­twie. On naj­peł­niej u­ka­zuje po­sta­wę Ko­ścioła wdzięcz­ne­go za ni­czym nie­za­słu­żo­ny dar Od­ku­pie­nia. Grzesz­nik nie po­wi­nien tłu­ma­czyć się przed Bo­giem, ale z po­korą, w mil­cze­niu u­ni­żyć się, o­cze­ku­jąc łaski i zmi­ło­wa­nia.