Z głę­bo­kim żalem za­wiadamiamy,
że w nocy 7 maja 2020 roku, w wieku 65 lat,
za­snął w Panu nasz Współ­brat,
Ks. Jan Latoń SAC.

Wiecz­ny od­poczy­nek racz mu dać Panie!

Uroczystości żałobne rozpoczną się Mszą św. w naszym kościele w poniedziałek o godz. 1100. Po Mszy św. ciało zostanie przewiezione do Starej Kakawy (diecezja kaliska), gdzie we wtorek, 12 maja, o godz. 12.00 w kościele N.M.P. Królowej Polski zostanie odprawiona Msza św. pogrzebowa, a po niej złożenie ciała do grobu rodziców. 

W jakże od­mien­nej at­mos­fe­rze ob­chodzi­liśmy w tym roku Świę­te Tri­du­um Pa­schal­ne. Pusty ko­ściół na­peł­niał nas smut­kiem. Jed­nak na­dzie­ja ry­chłej zmia­ny i świę­to­wa­nie zmar­twych­wstania Ch­ry­stu­sa są sil­niej­sze od wszel­kiego smut­ku. Wkrót­ce wszy­scy spo­tka­my się w na­szej pa­rafial­nej świą­ty­ni. Do zo­ba­cze­nia!

Jesz­cze kilka ty­go­dni wcze­śniej nikt się nie spo­dzie­wał, że w taki spo­sób bę­dzie­my prze­ży­wa­li te­go­rocz­ny Wiel­ki Post, Wiel­ki Ty­dzień, Wiel­ka­noc, czy Ok­ta­wę Wiel­ka­nocy. W życiu wielu z nas po­ja­wi­ły się py­ta­nia, wąt­pli­wo­ści, a w sercu za­go­ścił lęk i nie­pew­ność o swoje życie i życie na­szych bi­skich. Z obawą spo­glą­da­my w przy­szłość i chcie­liby­śmy, aby wszyst­ko wró­ci­ło do nor­mal­ne­go życia jak wcze­śniej. W ta­kiej at­mos­fe­rze prze­ży­wa­my te­go­rocz­ne Świę­ta Wiel­ka­nocne. Ale bez wzglę­du na sy­tu­ację, jaką prze­ży­wa­my nie mo­że­my za­po­mnieć, że Zmar­twy­chw­stały Ch­ry­stus nie­sie prze­sła­nie na­dzie­i, że On jest Panem wszech­świa­ta, że śmierć zo­sta­ła po­kona­na, a Zmar­twy­chw­stały przy­no­si nam życie.

W so­botę, 14 wrze­śnia, w Świę­to Po­dwyż­sze­nia Krzy­ża Świę­te­go, nasza pa­rafia włą­czy­ła się w i­nicja­ty­wę mo­dli­tew­ną „Pol­ska pod Krzy­żem”. Mo­dli­twę roz­poczę­li­śmy wie­czor­ną Mszą św. Po niej u­czci­liśmy Krzyż przez u­ca­ło­wanie i ad­o­rowali­śmy Ch­ry­stu­sa w Naj­święt­szym Sa­kramen­cie. Pa­rafianie i sym­pa­tycy pa­rafii przy­byli licz­nie do świą­ty­ni. Wielu przy­nio­sło ze sobą krzy­że, tym samym wy­zna­jąc swoje mocne przy­wią­za­nie do tego znaku.