W związ­ku z roz­poczę­ciem wa­kacji na­stę­pu­ją zmia­ny w funk­cjo­no­wa­niu na­szej pa­rafii.

• Do końca sierp­nia za­wie­szo­na zo­sta­nie wie­czor­na ad­o­racja Naj­święt­sze­go Sa­kramen­tu oraz dyżur w kon­fe­sjo­na­le.
• W lipcu i sierp­niu, w dni po­wsze­dnie nie bę­dzie Mszy św. o godz. 7⁰⁰, zaś w nie­dziele nie bę­dzie Mszy św. o godz. 11⁰⁰ w dol­nym ko­ście­le.
• Kan­ce­laria pa­rafial­na w o­kre­sie wa­kacji czyn­na bę­dzie wy­łącz­nie we wtor­ki i w piąt­ki od godz. 16⁰⁰ do 17⁴⁵ oraz w so­boty od 9⁰⁰ do 11⁰⁰.

Ser­decz­nie prze­pra­szamy za wszel­kie u­trud­nie­nia wy­ni­ka­ją­ce z tych zmian.

Dnia 8 maja 1993 roku bp Aloj­zy Or­szu­lik SAC u­dzie­lił sa­kramen­tu świę­ceń dk. Ta­de­uszo­wi Ko­wal­skie­mu SAC i dk. Da­riu­szo­wi Wa­lasko­wi SAC. A dziś o­twoc­ka wspól­no­ta pal­lo­ty­nów świę­to­wa­ła ju­bi­le­usz 25-lecia ka­płań­stwa ks. Ta­de­usza i ks. Da­riu­sza. Ju­bi­la­tom skła­damy naj­ser­decz­niejsze ży­cze­nia wielu łask Bo­żych na każdy dzień ich ka­płań­skiej po­słu­gi.

Dziś za­sady wzy­wa­ją­ce do u­mia­ru w chwa­le­niu się nie obowią­zu­ją. W pro­ce­sji Bo­że­go Ciała chce­my wszyst­kim po­ka­zać, jak mówią słowa pie­śni eu­cha­ry­stycz­nej, „ja­kie­gośmy to Pana do­sta­li”. Wy­cho­dzi­my poza ko­ściół, na ulice na­szych miast, by bo­ga­tą a­sy­stą i śpie­wem oddać hołd Ch­ry­stu­so­wi u­kry­te­mu w Naj­święt­szym Sa­kramen­cie.

Ko­ściół zro­dził się w Wie­czer­niku, a w dniu Pięć­dzie­siąt­nicy wy­ru­szył w misję spod o­pie­kuń­czych skrzy­deł Maryi Matki Ko­ścioła. W dniu Jej świę­ta nasza pa­rafial­na wspól­no­ta Ko­ścioła, jak co roku, wy­ru­sza do Pa­tron­ki Otwoc­ka, by po­kłonić się Jej przed swoj­czow­skim wi­ze­run­kiem.

Dzień Pięć­dzie­siąt­nicy to dla na­szej wspól­no­ty pa­rafial­nej świę­to pa­tro­nal­ne – od­pust. Świę­to­wa­nie roz­poczę­ło wi­gilij­ne czu­wa­nie. Na­to­miast w sam dzień Uro­czy­sto­ści Ze­sła­nia Ducha Świę­te­go Mszy św. od­pustowej i pro­ce­sji prze­wod­ni­czył ks. Józef Tar­gosz SAC.

Po­ra­nek Wiel­kiej Nie­dzieli prze­dłu­ża naszą ra­dość ze zmar­twych­wstania Ch­ry­stusa. To czas, kiedy o­gła­szamy świa­tu: „Ch­ry­stus zmar­twych­wstał!”. To spo­sob­ność do o­sobi­ste­go wy­zna­nia wiary w Zwy­cięz­cę śmier­ci pie­kła i sza­tana.

Tej nocy u­obec­ni­ły się naj­waż­niej­sze wy­da­rze­nia w hi­sto­rii zba­wie­nia. Stało się to po­przez sa­kramen­tal­ne znaki, zwłasz­cza przez Ch­rzest św. i Eu­cha­ry­stię. Tej nocy Chrystus po­wstał z mar­twych. Nam u­ka­zał drogę przej­ścia ze śmier­ci do życia. Mamy nią po­dą­żać: za­dawać śmierć grze­cho­wi, byśmy żyli na wieki z Ch­ry­stusem.